حاجة توجع القلب

الساعة الثانية عشر ظهرا :

تليفون نوسه بيرن بس هى مش سمعته.

الساعة الواحده ظهرا :

نوسه تشوف التليفون و تلاقيها نمرة سماح "أم اميره و عبد الرحمن و محمد "

نوسة تتصل : ألو ، ازيك يا سماح

سماح : الحمد  لله ، اخبارك ايه .

نوسة : تمام الحمد لله ، انتى اتصلتى من شويه ؟

سماح :لأ ده مش انا ، ده موكى كان عايز يحكى لك على حاجه ، بس هو بيلعب دلوقت.

الساعة السابعة مساءً :

موكى يعدى على نوسه فى البيت ، و تسلم عليه .

نوسة : موكى ، ازيك ، انت اتصلت بيه النهارده ؟

موكى : اه.

نوسة : خير ، كنت عايز تقول لى ايه ؟؟

لحظة اضطراب و تردد و حيره ، وبعدها هزتين نفى بالدماغ.

موكى : لأ خلاص مفيش.

نوسة : ايه هو اللى مفيش ، كنت عايز تحكى لى ايه ، احكى ، احكى ، انا سامعاك.

موكى : نو ، خلاص مش هاينفع.

نوسة : ليه ، يالا انا سمعاك.

موكى فضل يحاول يتملص من انه يحكى و بعدين اضطر قدام الحاحى يوضح السبب، " اصل دى حاجه توجع القلب"

نوسه  اتخضت من الجمله : الف سلامه عليك يا قلبى ، ربنا يجبر قلبك و مش يوجعه ابدا ، احكى لى بس ايه اللى حصل.

موكى فضل شويه مش عايز يتكلم و مصر انها " حاجة توجع القلب " علشان كده مش هايقدر يحكى، و بعدين اضطر يحكى قدام غبائى المستمر و الحاحى بالسؤال.بس اشطرت عليه ندخل الاوضة علشان محدش يسمع .

موكى : " اصل انا النهارده .... شفت دممممممممممم 

نوسة : شفت دم !!!! و دهشة انبهار و خوف مرسوم على وشها.

موكى : اه دم ، احمر ، شفت قطه داستها عربيه. مش قلت لك حاجه توجع القلب.